Negra
Identiteit, kracht, zwart, zwier en verdwaald.
Joy is ‘lost in translation’. In haar nieuwe show Negra stelt Joy zichzelf de vraag; wat zwart zijn is en wat zwart zijn voor haar betekent? Een persoonlijk, maar vooral muzikaal portret van een jonge oud-migrant.
Voor haar nieuwe programma reisde Joy af naar haar moederland Suriname. Ze maakte de bekende ‘back to the roots’ reis, om daar antwoord te vinden op de vraag wat afkomst voor haar betekent. Back to the roots bleek een illusie, niet eerder was het haar zo duidelijk dat ze hier in Nederland wortel had geschoten. Ze keerde terug met weinig antwoorden en meer vragen.
De weg van de zwarte diaspora is het uitgangspunt geweest voor de muziekkeuzes. Afrikaanse melodieën, Braziliaanse en Surinaamse ritmes en Nederlandse klanken wisselen elkaar af, om dat aan te geven wat generaties zwarte vrouwen onomstotelijk wel verbindt: muziek.
De co-regie is in handen van Javier López Piñón en Jolanda Spoel. Javier werd geboren in Barcelona. Hij studeerde vele jaren gelden af aan de theaterregie opleiding in Amsterdam. Javier is een veel gevraagd regisseur van opera en muziektheater in binnen- en buitenland, en is ook als dramacoach en dramaregisseur werkzaam. Jolanda studeerde aan de HKU en is nu artistiek leider van het nieuwe gezelschap Siberia in Rotterdam. Eerder ontwikkelde ze STUDIO LEF (een talentontwikkelingtraject en productiehuis) en was ze werkzaam bij MC Theater in Amsterdam als regisseur en choreograaf.
Deze productie is mede mogelijk gemaakt door: Nederlands Fonds voor de Podiumkunsten, Amsterdams Fonds voor de Kunsten, Stichting Janivo, P. Janssen’s Friesche Stichting.
Joy is voor de muziek een samenwerking aangegaan met gitarist Mark Tuinstra. De veelzijdige Mark Tuinstra (1970) is autodidact. Hij begon al jong met piano, speelde toen drums, daarna bas en belandde uiteindelijk bij de gitaar. Na zijn studie journalistiek maakte hij van muziek zijn hoofdvak. Hij speelt momenteel in meerdere bands waaronder Bernie’s Lounge, Mesechinka, Oruga feat. Oene van Geel en Wolter Wierbos en A Fula’s Call. Stijlbeperking is niet voor hem weggelegd. Hij schakelt moeiteloos tussen jazz, Braziliaanse, Ethiopische, Bulgaarse en Indiase melodieën en toerde onder andere in Frankrijk, Italië, Spanje, Duitsland, België, Ierland, Jordanië, Japan, Guatemala, IJsland en Brazilië. Naast gitaar speelt hij ook cavaquinho en soms drums/percussie. Gitaristen als Jimi Hendrix, Marc Ribot en Bill Frisell zijn zijn grote voorbeelden.
Producent: Henrike van Engelenburg
